Nowe spojrzenie na choroby neurodegeneracyjne
Autor publikacji rozprawia się z długą listą narosłych wyobrażeń o demencji oraz udowadnia, że dawne teorie też się starzeją. Ujawnia także zmiany paradygmatu, jakie obecnie zachodzą w medycynie. Objaśnia, dlaczego dawne teorie nie znajdują zastosowania, a wielu ekspertów wciąż tkwi w błędzie. Tymczasem każdy człowiek może wziąć pełną odpowiedzialność za stan swojego umysłu i utrzymać jego pełną sprawność przez cały czas trwania życia. Wszystkie przedstawione w książce techniki są oparte na najnowszych odkryciach naukowych. Klasyczni badacze chorób demencyjnych są obecnie zdania, że demencja spowodowana jest procesami rozkładu rozmaitych związków i magazynowania w mózgu produktów tego procesu. Profesor Gerald Hüther – jeden z czołowych neurobiologów – w zrozumiały i przekonujący sposób niezbicie argumentuje, że to przestarzała teoria, która przysłania nam dodatkowo zrozumienie prawdziwych czynników wywołujących otępienie starcze.
Uczucie szczęścia i pozytywne nastawienie a regeneracja mózgu
Niektórzy ludzie już od dzieciństwa, później w okresie szkolnym i jako dorośli, nieustannie powtarzają doświadczenie osiągnięcia sukcesu w kwestiach, które początkowo wydawały się nader trudne lub znajdowania ostatecznego rozwiązania problemu, którym zajmowali się dłuższy czas. Tacy ludzie nie tylko doświadczają w danej chwili uczucia powodzenia i szczęścia. Owo powtarzane doświadczenie pozwala na rozwinięcie nowej postawy: szczęśliwego człowieka. Częstsze doświadczania tego typu poczucia szczęścia pozwala na lepsze nawożenie mózgu, inaczej mówiąc, w umyśle takiego człowieka może dojść do lepszego rozwoju potencjału neuroplastycznego. Mówiąc wprost: szare komórki szybciej regenerują się po przebytych urazach czy traumach.
Jak zachować dobrą kondycję umysłową do późnej starości?
– jeść mniej i dokładnie zastanowić się nad tym, co się zjada,
– więcej się ruszać i badać możliwości kierowania własnym ciałem i jego mobilnością,
– zachwycać się różnorodnością i pięknem świata,
– nie pozwolić nikomu odebrać sobie przyjemności z kontemplacji, własnych odkryć i twórczości, nauki oraz samorozwoju,
– unikać kierowania się tym, co inni uważają za ważne, lecz czynić to, co sami uważamy za znaczące, gdyż odpowiada to naszemu wyobrażeniu godności,
– nie ustawać w poszukiwaniach sensu życia i prowadzić życie sensowi temu oddane,
– tak kształtować swoje relacje z innymi, aby mieć możliwość wzrastania z nimi w miejsce wykorzystywania innych w celu zaspokajania własnych potrzeb.
